Ben jij een “people pleaser”?
Zet jij jezelf op de eerste plek of maak jij bepaalde keuzes, omdat anderen dat van je verwachten (ookal sta jij hier niet 100% achter)?
Je kent het wel. Je wordt gevraagd om bij een bepaald feestje/evenement te zijn (van collega’s/kennissen), maar stiekem heb je er totaal geen zin in (hell no!), maar omdat anderen van jou verlangen dat je er bij bent, zeg je direct “ja, ik ben erbij!”. Dit resulteert in: 1) jij die naar dat bepaalde feestje/evenement gaat, terwijl je echt liever ergens anders had willen zijn of nog erger: 2) jij die uiteindelijk een smoes verzint om er niet bij te hoeven zijn, met als gevolg een rotgevoel en ongemakkelijke situatie.
Maar waarom doe je dit eigenlijk? Waarom kun je niet gewoon “nee” zeggen, wanneer je iets niet wilt.
We zijn het zo gewend om altijd maar te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Altijd bezig met wat anderen wel/niet zullen denken. Allereerst weet je helemaal niet wat anderen denken. Maar daarnaast zul je moeten accepteren dat er altijd mensen zullen zijn die jou niet zullen begrijpen of het met je eens zullen zijn. Nu moet je jezelf afvragen of daarmee jouw wereld instort. Waarschijnlijk niet.
Als je altijd maar “ja” zegt op alles, ookal sta je er niet achter, dan zullen mensen hier altijd gebruik van maken. Maar nog belangrijker is dat je daarmee je niet je eigen koers vaart en jij eigenlijk jouw tijd verspilt aan dingen die jou helemaal niet interesseren. Hier kun je heel onrustig van worden. Als je fulltime werkt en/of een druk privéleven hebt, dan wil je jouw vrije tijd toch invullen met dingen die jouw happy maken?
Jouw geluk en dat van je dierbaren is het uiteindelijke doel. Het is daarbij mooi meegenomen als je dit geluk kan delen met jouw omgeving en er voor anderen te zijn, maar dat wil niet zeggen dat je alles moet doen wat anderen van je vragen. Het is jouw leven en die vul je in zoals jij dat zelf zou willen. Dat bepaal je helemaal zelf en die vrijheid heb jij ook. Het is onnodig om je druk te maken wat anderen denken, want iedereen is uiteindelijk meer bezig met zijn/haar eigen leven en niet zozeer met jou.
Enfin, een collega/kennis vraagt jou om bij een bepaald feestje/evenement te zijn. “Je bent er sowieso bij, hè?” (not taking “no” for an answer). Je zegt eindelijk “nee, ik kan niet” – je kunt zelfs zeggen “nee, ik heb er geen zin in”. Je bent dan niet onbeschoft, je bent gewoon eerlijk en glashelder. Deze persoon kan hier begrip voor tonen, maar het kan ook zijn dat deze er geen begrip voor heeft. Het enige wat je dan kunt doen is respecteren dat diegene zijn/haar eigen mening heeft. Accepteer dat niet iedereen het zal snappen en volg je eigen koers.
Maar Isabelle, “this sounds like a recipe for turning into an asshole”.
Ik zeg niet dat je nooit rekening moet houden met andere mensen en dat jij nooit dingen zal doen die jij minder prettig vindt. Als jij bijvoorbeeld weet dat jouw aanwezigheid heel belangrijk is voor iemand of dat jij iemand ergens mee uit de brand kan helpen, dan is het heus wel goed om hierbij de keus te maken jezelf even niet op de eerste plek te zetten. Soms is het een kwestie van compromissen sluiten.
Het gaat mij echt om het continu aan de kant schuiven van jouw eigen voorkeuren, alleen om anderen te “pleasen”. Het socializen met mensen die jij eigenlijk helemaal niet mag. Dingen doen die jij eigenlijk helemaal niet leuk of zelfs verschrikkelijk vindt. Altijd het gewenste antwoord geven, terwijl dit tegen jouw aard ingaat.
De rust in jouw hoofd, hoeveel prioriteit geef jij die? Als jij een druk leven hebt of last van bepaalde spanningen, dan kun je dit alleen veranderen door er zelf iets aan te doen. Niemand anders is daarvoor verantwoordelijk. Je bent in het dagelijks leven al zo druk met taken en verantwoordelijkheden en hierbij is het steeds lastiger om relaxter te worden. Leef je leven niet voor anderen, maar krijg controle over je eigen leven en leer om assertiever te worden en nee te zeggen. Richt je vooral op de mooie en fijne dingen in jouw leven die jou uiteindelijk een gelukkiger mens maken.